یکی رادوست می دارم ولی افسوس اوهرگزنمی داندنگاهش می کنم شایدبخواندازنگاهم که اورادوست می دارم ولی افسوس اوهرگزنگاهم رانمی خواندبه برگ گل نوشتم من که اورادوست می دارم ولی افسوس برگ گل رابه زلف کودکی آویخت تااورابخنداندبه مهتاب گفتم ای مهتاب سرراهت به کوی اوسلام من رسان وبگوکه اورادوست می دارم ولی افسوس ابرسیه آمدوروی ماه تابان راپوشانید....صبارادیدم گفتم صبادستم به دامانت بگوازمن به دلدارم که اورادوست می دارم ولی افسوس زابدتیره برقی جست وقاصدرامیان راه سوزانید....اکنون اومانده ازهرجادگرباخودکنم نجوا یکی رادوست می دارم ولی افسوس اوهرگزنمی داندچرااا؟؟چرااا؟؟!!